"จุดหมายปลายทางของการศึกษาเล่าเรียน เป็นนิสัยที่ดีงาม"

เมื่อจุดหมายปลายทางของการเล่าเรียน น่าจะบรรจบลงที่นิสัยอันดีงามของผู้ได้รับการศึกษาเล่าเรียน แต่เหตุไรในยุคที่วงการเรียนกำลังเจริญเรามีจำนวนคุณครูอาจารย์เยอะขึ้น เรามีโรงเรียนที่ล้ำยุคและก็อัดแน่นไปด้วยองค์วิชาความรู้มากมายก่ายกองสาขา แต่ว่าความสามารถความเป็นมนุษย์ของผู้คนกลับไกลห่างคำว่า "ความดีงามคุณงามความดี" เข้าไปทุกคราวทีแรกๆเราคงจำเป็นจะต้องหันกลับมาดูสภาพสังคมของเรา แล้วเราก็จะพบว่าเวลานี้สังคมของเรามีการแข่งขันในดูเหมือนจะทุกด้าน อีกทั้งด้านการค้า เศรษฐกิจ การบ้านการเรือน เทคโนโลยี รวมทั้งการแข่งขันชิงชัยกันระหว่างประเทศ และการประลองก็ไม่ได้จำกัดไว้แม้กระนั้นเฉพาะคนแก่เท่านั้น แม้แต่เยาวชนเองก็มีการชิงชัยกันในหลายเรื่อง ที่เห็นได้ขัดก็คือการแข่งขันชิงชัยในเรื่องของแฟชั่น รวมทั้งเมื่อมองเข้าไปที่วงการศึกษา ซึ่งควรจะเป็นแหล่งบ่มเพาะความดีงามให้แก่เด็กๆเรากลับต้องมาพบว่ามีระบบระเบียบการประลองต่างๆแทรกตัวอยู่ในนั้นล้นหลามเสียจวบจนกระทั่งนำตระหนกตกใจ เริ่มตั้งแต่กระแสของโรงเรียนที่มุ่งสร้างนักเรียนให้เป็นคนเก่ง มีการจัดการแข่งขันด้านวิชาการและให้รางวัลเพื่อเป็นการยกย่องเด็กที่ทำคะแนนได้สูง เนื่องจากวัตถุประสงค์ของโรงเรียนมัธยมศึกษาโดยมากเดี๋ยวนี้เป็นต้องการที่จะให้นักศึกษาในโรงเรียนของตนแข่งขันกับนักเรียนจากสถานที่เรียนอื่นสำหรับการสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้มากที่สุด ดังนั้นนักเรียนในขณะนี้ก็เลยจำเป็นจะต้องแข่งขันสูงถ่วงเพื่อมุ่งเอาชนะกัน ซึ่งเราคงจำเป็นที่จะต้องทวนกันใหม่เสียแล้วว่า เด็กๆของเราได้อะไรจากการแข่งขันชิงชัยอย่างงั้น แล้วก็ประเทศของเรา รวมทั้งโลกของเรา ได้อะไรบ้างจากการที่ทรัพยากรมนุษย์มีแต่ความคิดที่จะแข่งขันและก็เอาชนะกันอยู่เป็นประจำเวลา ซึ่งบางทีปัญหาเหล่านี้บางทีก็อาจจะจำเป็นต้องเริ่มโดยการถอยกลับไปเสนอคำถามใหม่แก่วงการำไพจัยว่า จุดหมายอันตามที่เป็นจริงที่การเล่าเรียนน่าจะมอบให้แก่เด็กๆนั้นเป็นยังไง

สิ่งที่การเล่าเรียนจึงควรมอบให้แก่เด็กๆ

เพราะว่าเยาวชนเป็นกลุ่มคนที่ยังอยู่ในวัยศึกษาเล่าเรียนสถานที่เรียนทุกสถานที่เรียนก็เลยจึงควรช่วยเตรียมพร้อมผู้เรียนตั้งแต่ประถมศึกษาให้มีความรู้และความเข้าใจในการสร้างความสุขสำราญให้กับตนเองแล้วหลังจากนั้นก็มีภูมิคุ้มกันจากปัญหาต่างๆรอบด้านจากสังคมในตอนนี้ การเล่าเรียนก็เลยไม่ควรมุ่งมั่นให้เด็กๆแข่งขันชิงในด้านการเป็นคนโก่ง ตรงกันข้ามการหาความรู้จำเป็นต้องช่วยทำให้ปรับมนุษย์เป็นคนดีเหนือสิ่งอื่นใด ให้ทุกคนสามารถมีชีวิตที่เต็มไปด้วยความเงียบ อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข การเล่าเรียนจำเป็นต้องไม่ใช่แค่สอนให้เรามีความสามารถสำหรับในการหารายได้เลี้ยงชีวิตเท่านั้นเองถึงแม้น่าจะสอนให้เรารู้จักทางไปสู่การมีชีวิตที่บริบูรณ์ เห็นถึงคุณค่าความดีงาม มากกว่าความชำนาญซึ่งไม่ได้ช่วยสนับสนุนศูนย์กลางให้ดีขึ้นในการผลิตทุกชนิด เราต้องมีวัตถุดิบป้อนไปสู่กรรมวิธีการผลิตเพื่อได้ผลผลิตที่มุ่งมาดปรารถนา ในขั้นตอนเล่าเรียนก็ด้วยเหมือนกัน เด็กก็คือวัตถุดิบที่เราป้อนเข้าไป ส่วนผลผลิตที่ได้ก็คือ บุคคลที่มีลักษณะอันประสงค์ในสังคมของเรา หากเราต้องการทราบว่า การเล่าเรียนแบบใดเหมาะสมกับเด็กๆและทำให้เราได้บุคคลอันต้องการออกสู่สังคม

ระหว่างความดีความชอบกับความชำนิชำนาญ

ผู้เกี่ยวข้องกับการฝึกอบรมบ่มเพาะเด็กน่าจะจะต้องนึกถึงเป้าหมายที่ตามที่เป็นจริงของการศึกษาเล่าเรียนอยู่เป็นประจำ ไม่ว่าอาจารย์อาจารย์ใครก็ต้องการจะแลเห็นลูกศิษย์ของตัวเองเป็นคนดีรวมทั้งเก่ง แม้กระนั้นเราต้องชั่งน้ำหนักระหว่างสองคุณสมบัตินี้ "ดีหรือเก่ง" สิ่งใดเป็นคุณลักษณะสำคัญที่เราจำเป็นจะต้องสร้างให้กำเนิดแก่เด็กของเราก่อน ซึ่งคุณสมบัตินั้นจำเป็นต้องทำให้ลูกศิษย์ของเราสามารถนำวิชาความรู้ที่ได้รับของตนไปสู่ความสนุกสนานสงบ มีภูมิต้านทานเรื่องเลวร้ายในหัวใจ รวมทั้งเป็นผู้บำเพ็ญคุณค่าต่อศูนย์กลางอย่างแท้จริง

เรียบเรียงโดย Pussy888